Rynek w Łosicach
Kiedy 10 maja 1505 r. król Polski i Wielki Książę Litewski, Aleksander Jagiellończyk przeniósł miasto i jego mieszkańców z prawa litewskiego i ruskiego na prawo magdeburskie doszło też do uregulowania przestrzennego rozplanowania miasta, zgodnie z nowym prawem. W centrum usytuowano duży plac - Rynek, przy którym - zgodnie z nadanym przywilejem – mieszczanie w niedługim czasie wznieśli ratusz drewniany z murowaną wieżą, na której umieszczono napis w języku łacińskim: "Vir eruditus ipse se custodiete". („Mąż wykształcony sam siebie będzie strzegł”). Z każdego rogu Rynku wychodziły dwie ulice.
Źródło: Dariusz Stasiuk, Śladami zabytków, Gazeta Łosicka, Nr 4/2009 (160).
Kościół pod wezwaniem „Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny” w Łuzkach
Kościół w Łuzkach powstał w okresie 20-lecia wojennego. Budowa została rozpoczęta w 1936 r. Konstrukcja Kościoła jest drewniana, ryglowa. W 1937 r. konstrukcja została obita deskami od zewnątrz i wewnątrz, dach pokryto gontem (obecnie pokryty jest blachą ocynkowaną). Projekt Kościoła wykonał inż arch. M. Sławiński a nadzór techniczny pełnił technik Jabłoński. Poświecenie Kościoła odbyło się 5.06.1938 r. przez Biskupa Czesława Sokołowskiego.
Wnętrze kościoła
Ołtarz posoborowy dębowy wykonany w 1941 r.
Kościół p.w. św. Piotra i Pawła w Niemojkach
Zbudowany w 1783 r., ufundowany przez Jakuba Ciecierskiego, podstolego drohickiego. W 1905 r. restaurowany staraniem ks. Juliana Rostowskiego. Po bokach ołtarza głównego rzeźby św. Piotra i Pawła, a w szczycie aniołów. Ołtarze boczne późnobarokowe z końca XVIII wieku. Klasycystyczna ambona, chrzcielnica i bogate wyposażenie (sprzęty i szaty liturgiczne) głównie z XVIII wieku. W sali parafialnej obraz Józefa Buchbindera.
Katakumby z 1838 roku
Na cmentarzu klasycystyczne katakumby z grobami rodziny Faytów i Dobrzyńskich oraz grób poetki Wacławy z Grodzickich Czachowskiej (1885-1950).
Izba Pamięci Narodowej w Niemojkach
Mieści się w budynku szkoły. Eksponowane są tam bogate zbiory archeologiczne, etnograficzne, historyczne i biograficzne związane z ziemią łosicką (ok. 2000 eksponatów). Rozmaitość zbiorów jest imponująca - od rogowej motyczki, wyłowionej z Bugu i starosłowiańskich ozdób, poprzez zbiór militariów (m. in. karabele z XVI i XVII w.), po pamiątki z okresu powstania styczniowego, kolekcję naczyń drewnianych, części rakiety V2. Obejrzeć można również przedmioty użytku codziennego, np. do wypieku chleba domowym sposobem. Na szczególną uwagę zasługuje zbiór pamiątek po poetce Wacławie Czachowskiej oraz dokumentacja wydarzeń ostatniej wojny i okupacji w tej części Podlasia. Pierwsze eksponaty zaczęło tu gromadzić Szkolne Koło Krajoznawczo-Turystyczne w 1960 roku. W 1965 r. utworzono pierwszy kącik krajoznawczy poświęcony ziemi łosickiej, a w 1969 r. z posiadanych już eksponatów stworzono Izbę Pamięci. Założycielem Izby i jej pierwszym opiekunem była Barbara Wyczółkowska. Jej ojciec, Marian Wyczółkowski, był najsłynniejszym w okolicy zbieraczem pamiątek, znawcą historii swego regionu. Był on założycielem i prezesem Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łosickiej. Zbierał również materiały do słownika gwar mazowiecko-podlaskich. Najbardziej jednak interesowało go gromadzenie reliktów przeszłości Podlasia i stworzenie muzeum.
Źródło: Gazeta Łosicka, Nr 5/2007
Dwór w Chotyczach
Na wschód od Łosic w Chotyczach znajduje się dworek szlachecki. W XVI w. wieś wchodziła w skład włości woźnickiej należącej do możnego rodu litewskiego Kiszków, zaś wcześniej dobra te stanowiły własność kolejno: Nassutów (poł. XV w.), Zabrzezińskich i Illiniczów. W końcu XVIII lub na początku XIX w. dobra chotyckie znalazły się w rękach Wężyków skupiających okoliczne majątki (Witulin, Wólka Nosowska, Nosów, Styrzyniec, Droblin). Władanie Chotyczami przez Wężyków poświadczone jest w roku 1837, kiedy to ich właścicielem był Ignacy Wężyk. Z jego osobą należy wiązać przebudowę założenia i budowę istniejącego do dziś dworu.
XIX-wieczny neogotycki dwór zwrócony został frontem na południe. Jego elewacja (frontowa) ozdobiona jest ryzalitem z bardzo ciekawym rozwiązaniem na górnej części. Pięterko zwieńczone zostało trójkątno - schodkowym szczytem, rozczłonkowanym półkolistymi płycinami. Obiekt wymurowano z cegły na planie prostokąta. Rozczłonkowano go prostokątnymi otworami okiennymi i drzwiowymi, całość pokryto dwuspadowym dachem.
W czasie I wojny światowej dwór został częściowo zniszczony przez wycofujące się w 1915 roku wojska rosyjskie.
W czasie II wojny we dworze ulokowany był polowy szpital niemiecki. Po przejściu frontu chłopi samorzutnie rozebrali część zabudowań pozostawiając do dnia dzisiejszego jedynie omawiany dwór.
Zespół dworski w Toporowie
Założony prawdopodobnie w 2 poł. XVII w. W XVIII w. należał on do rodziny Wężyków, która zarządzała majątkiem do końca XIX w.
Na przełomie XIX i XX w. dobra Toporów i Chotycze przeszły w ręce Węglińskich, którzy to zapewne ok. poł. XIX w. wznieśli dwór. Ten obecnie, mocno zniszczony klasycystyczny parterowy budynek, wymurowany został z cegły. Cechą charakterystyczną są ryzality środkowe w elewacji frontowej oraz ogrodowej. Są one zwieńczone trójkątnymi ogzymsowanymi szczytami na ich osiach znajdują się otwory drzwiowe z dwoma oknami po bokach. Górna kondygnacja wystawki posiada trzy okna, gdzie środkowe zostały zwieńczone łukiem odcinkowym.
Elewacje boczne są mocno zdewastowane. W zaroślach sterczą resztki ścian bocznych i pozostałości piwnicy.
Dwór ten położony został w środkowej części założonego w 1 poł. XIX w. parku krajobrazowego, z kilkusetletnimi topolami. To tutaj prawdopodobnie według krążącej wśród mieszkańców legendy miał w 1812 roku odpoczywać Napoleon podczas wyprawy na Moskwę. Resztę parku założono na terenowej wyniosłości, z czytelnym od południowego zachodu zarysem fortyfikacji: wjazdem poprzez groblę pomiędzy dwoma stawami, oraz śladami wału i fosy być może z XVII w.
Kapliczka w Toporowie
Kapliczka przydrożna, Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, ufundowana przez Kazimierza i jego żonę Antoninę z Butlerów Ossolińskich, na tyłach parku dworskiego przy drodze do Meszek. Kapliczka wzniesiona w 1790 r. na pamiątkę dwutygodniowych misji w parafii unickiej w Chotyczach Misje były prowadzone przez ojców bazylianów. Kazania gromadziły niezliczone rzesze wiernych obu obrządków, nawet z odległych stron. Podniosłym wydarzeniem i ważnym elementem misji było nabożeństwo za zmarłych, w czasie którego czytano List Umarłych do Żywych. Po wzruszających modlitwach kończących misje, nastąpiło poświęcenie krzyża i wspomnianej murowanej kapliczki Na niskim czworobocznym cokole filar z rzeźbą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej w zwieńczeniu. W 2010 r. została przeprowadzona rewitalizacja zabytkowej kapliczki.
Źródło, Tomasz Dobrowolski, Danuta Parafiańczuk, Historia Toporowa Gazeta Łosicka, Nr 8-9/2010 (175), Rynek w Łosicach
Patków
Zabytkowy spichlerz z 1930 roku. Jedyna budowla majątku Grodzickich, która dotrwała do naszych czasów. Budynek przebudowano na budynek mieszkalny.
Wokół pozostałości parku krajobrazowego, m.in. piękne stare kasztany.
Na wschód od Patkowa, na brzegu rzeki Toczna znajduje się stary młyn wodny otoczony świerkami.
Cmentarz Łosicki
Cmentarz grzebalny położony przy ulicy Bialskiej znajduje się około półtora kilometra od kościoła. Założony został w 1911 r., w miejscu przewidzianym na ten cel jeszcze w 1858 r. Jego powierzchnia w tym czasie wynosiła zaledwie pół morgi ziemi. W 1929 r. zaszła potrzeba powiększenia cmentarza grzebalnego. W związku z tym władza diecezjalna udzieliła proboszczowi Wacławowi Milikowi pozwolenia na wydzielenie z ziemi kościelnej (punickiej) znajdującej się w znacznej odległości od cmentarza 2 ha gruntu i zamianę tego obszaru na grunta przylegające do cmentarza grzebalnego, a należące do mieszkańców miasta Łosice. W okresie zarządzania parafią przez proboszcza ks. Stanisława Zarębskiego cmentarz otoczono ceglanym parkanem. Kolejne powiększenie cmentarza nastąpiło zgodnie z planem i staraniem ks. proboszcza Bolesława Krępli w 1968 r. i ks. Henryka Rzeszotka w 1994 r.
Tomasz Dobrowolski, 100 lat historii kościoła Świętego Zygmunta, Gazeta Łosicka Nr 9-10/2009 (165).
Cmentarz żydowski
Został założony między 1690 a 1734 rokiem. Podczas II wojny światowej został zdewastowany przez nazistów, a w latach 60. XX wieku władze komunistyczne zorganizowały na jego terenie Park XX-lecia. W 2001 udało się odzyskać zachowane macewy. W 2007 teren nekropolii ogrodzono i rozpoczęto prace nad budową lapidarium. Uroczysta rededykacja cmentarza miała miejsce 20 maja 2008. Łosicki kirkut wyróżnia się zachowanymi oryginalnymi polichromiami macew.
Kościół Trójcy Świętej w Łosicach.
Parafia Świętej Trójcy została powołana dekretem księdza biskupa Jana Wiktora Nowaka z dnia 26 sierpnia 1999 roku. Jej obszar obejmuje teren miasta Łosice od rzeki Toczna na zachód łącznie z wioskami Rudnik, Płosodrza, Wólka Biernaty, Biernaty Stare, Biernaty Średnie, Zakrze.
Pomnik Józefa Piłsudskiego
Dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r., oraz upamiętnienia imienia Marszała Józefa Piłsudskiego, w 1934 r. staraniem społeczeństwa Łosic wzniesiono pomnika Józefa Piłsudskiego, na placu miejskim – przy ul. Siedleckiej (obecnie J. Piłsudskiego). Pomnik miał kształt graniastosłupa, wspartego na cokole z polnych, podlaskich kamieni. Zwieńczenie stanowił orzeł z gotowymi do lotu skrzydłami, wsparty na kuli. W górnej części obelisku umieszczono daty: „VI-VIII.1914, VI-VIII 1934”. W środkowej części, odlany w brązie prostokątny medalion z podobizną Józefa Piłsudskiego, poniżej napis: "Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu Społeczeństwo Łosic". Plac okalały 4 dwumetrowe, betonowe słupy w barwach narodowych, zwieńczone białymi orłami. W czasach komunistycznych dokonano całkowitego zniszczenia pomnika. Dopiero po odzyskaniu pełnej niepodległości w 1990 r. i ukształtowaniu się III Rzeczpospolitej, powstał sprzyjający klimat do restauracji narodowej pamiątki. Obecnie Pomnik J. Piłsudskiego stanowi nieodłączny element wizerunku miasta, przy którym odbywają się główne uroczystości obchodów świąt narodowych.
Pomnik w 3 maja
Po raz pierwszy świętowano w Łosicach uchwalenie konstytucji 3 Maja w 1916 r. W tym dniu tłumnie zgromadzili się dorośli mieszkańcy i młodzież miasta w kościele św. Zygmunta, gdzie została odprawiona przez ks. Komorowskiego Msza Święta w intencji Ojczyzny. W jej trakcie poświęcony został, ufundowany przez rodziców, dla szkoły powszechnej, sztandar z wizerunkiem Matki Bożej - z jednej strony i wyhaftowanym napisem „3 Maja 1791" - z drugiej strony. Po nabożeństwie ze sztandarem, niesionym przez uczniów: Mariannę Wierzbicką i Józefa Rumika oraz śpiewem pieśni „Witaj majowa jutrzenko" i „Jeszcze Polska nie zginęła" ruszono w kierunku barokowej kapliczki przydrożnej stojącej na granicy miasta. Na zakończenie demonstracji patriotycznej przemówienie na temat znaczenia Konstytucji 3 Maja 1791 r. wygłosił jej inicjator i główny organizator, nauczyciel Jan Czyżewski. W 1991 roku, dla upamiętnienia 200-nej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja, podkreślając tym samym głęboką tradycję narodową i upamiętniając odzyskanie pełnej suwerenności, w centralnym punkcie miasta został wzniesiony pomnik. Na betonowym cokole zaś ustawiony potężny granitowy głaz narzutowy z tablicą pamiątkową.
Źródło: T. Dobrowolski, W ROCZNICĘ UCHWALENIA KONSTYTUCJI, Gazeta Łosicka nr 5, maj 2004
Wydatek współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2007-2013 oraz ze środków budżetu województwa mazowieckiego.